ដូចអ្នករាល់គ្នាបានដឹងហើយថា ការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាមានការកើនឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃក្នុងស្ថាប័នអប់រំ។
ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំខាងមុខនេះ គេសង្កេតឃើញថាបច្ចេកវិទ្យាអាចមើលឃើញគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងស្ថាប័ន។ អ្នកជំនាញជាច្រើនក៏និយាយផងដែរថា ការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យានៅក្នុងសាលារៀន និងសាកលវិទ្យាល័យនឹងផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុងនូវប្រព័ន្ធអប់រំរបស់អាមេរិក។
សូមលើកឧទាហរណ៍មួយនៅទីនេះ ដែលអនុញ្ញាតឱ្យសិស្សប្រើម៉ាស៊ីនគិតលេខបែបវិទ្យាសាស្ត្រក្នុងថ្នាក់ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាវិធីសាស្រ្តដ៏អស្ចារ្យមួយ។ ដែលធ្វើឲ្យសិស្សធ្វើការគណនាបានលឿនជាងមុន ដូចជាការបម្លែងជាដើម។ ទៅនឹងការគណនាកំណត់សំគាល់វិទ្យាសាស្ត្រ។
មាតិកា
បច្ចេកវិទ្យាក្នុងវិស័យផ្សេងៗគ្នា
មានបច្ចេកវិជ្ជាអប់រំផ្សេងៗ ដែលនឹងនៅទីនេះសម្រាប់ប្រព័ន្ធអប់រំដែលប្រសើរជាង ឬអាក្រក់ជាងនេះ។ មានវិស័យសំខាន់ៗចំនួនបីដែលការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាអាចលើកកម្ពស់គុណភាពនៃការអប់រំ។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងលើកឡើងអំពីការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាក្នុងវិស័យផ្សេងៗនៃបច្ចេកវិទ្យា។
អត្រាបញ្ចប់ការសិក្សានៅវិទ្យាល័យ៖
យើងបានសង្កេតឃើញអត្រាបញ្ចប់ការសិក្សាខ្ពស់បំផុតនៅអាមេរិកចាប់តាំងពីឆ្នាំ 1974។ អ្នកអប់រំខិតខំយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីជួយសិស្សឱ្យបញ្ចប់ការសិក្សារបស់ពួកគេ និងរៀបចំសម្រាប់ការអប់រំនៅមហាវិទ្យាល័យ។
គ្មានការងឿងឆ្ងល់ទេ ឥណទានជាច្រើនបានទៅដល់អត្រាបញ្ចប់ការសិក្សាដោយជោគជ័យនៅក្នុងប្រទេស។ ប៉ុន្តែមានការកែលម្អច្រើនទៀតដែលទាមទារ ហើយវាគ្មានអ្វីគួរឲ្យសង្ស័យទេដែលបច្ចេកវិទ្យាត្រូវបានគេសរសើរចំពោះវា។ វាគឺដោយសារតែបច្ចេកវិទ្យាជាឧបករណ៍ឌីជីថលត្រូវបានប្រើប្រាស់គ្រប់ទីកន្លែង។
សិស្ស និងគ្រូទាំងពីរចូលចិត្តប្រើឧបករណ៍ដូចជាកម្មវិធីបំប្លែងសញ្ញាណវិទ្យាសាស្រ្ត ព្រោះវាបំប្លែងលេខណាមួយទៅជាសញ្ញាសម្គាល់វិទ្យាសាស្ត្រ សញ្ញាវិស្វកម្ម និងសញ្ញាទសភាគ។
អ្នកអាចនិយាយបានថាការប្រើឧបករណ៍ឌីជីថលជាបច្ចេកវិទ្យាអាចធ្វើឱ្យការគណនាពិបាកៗកាន់តែងាយស្រួលដូចដំណើរការដោយដៃ។
អ្នកជំនាញនិយាយថា បច្ចេកវិជ្ជាអប់រំត្រូវបានទាមទារសម្រាប់ហេតុផលជាច្រើន ដោយសារវាផ្តល់នូវវិធីសាស្រ្តសិក្សាជំនួសសម្រាប់អ្នកដែលតស៊ូជាមួយវិធីសាស្រ្តសិក្សាបែបបុរាណ។ សម្រាប់សិស្សទាំងនោះ ការប្រើឧបករណ៍បំលែងសញ្ញាណវិទ្យាសាស្រ្តដោយឥតគិតថ្លៃគឺល្អបំផុតនៅពេលណាដែលពួកគេចង់បំប្លែងលេខទៅជាទម្រង់ស្តង់ដាររបស់ពួកគេ។
អត្ថប្រយោជន៍មួយគឺថា បច្ចេកវិទ្យាត្រូវបានប្រើប្រាស់នៅក្នុងវិទ្យាស្ថានព្រោះវាអាចដោះស្រាយភាពវៃឆ្លាតជាច្រើន។ ហើយវាក៏ផ្តល់នូវបទពិសោធន៍សិក្សាពិតប្រាកដសម្រាប់សិស្សផងដែរ។
សិស្សពិការ៖
ក្នុងឆ្នាំ 2011 មនុស្សពេញវ័យដែលមានពិការភាពមានការអប់រំតិចជាងនៅវិទ្យាល័យ។ ប្រសិនបើស្ថិតិទាំងនេះត្រូវបានអនុវត្តចំពោះប្រជាជនទូទៅ នោះយើងអាចនិយាយបានថា ហ៊ីបនឹងអភិវឌ្ឍដើម្បីកែទម្រង់ការអប់រំ k-12 ដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលបញ្ចប់ការសិក្សាកាន់តែប្រសើរ។
មិនមានការខឹងសម្បារ & តក់ស្លុតចំពោះសិស្សពិការនោះទេ ដែលជាអ្វីដែលត្រូវផ្លាស់ប្តូរ។ ការស្នាក់នៅកាន់តែប្រសើរនៅក្នុងសាលារៀន និងការកែលម្អបច្ចេកវិទ្យាជំនួយគឺជាគន្លឹះដែលអាចជួយឱ្យបទពិសោធន៍អប់រំកាន់តែប្រសើរឡើងសម្រាប់សិស្សដែលមានពិការភាព។
ឧទាហរណ៍ ការអនុញ្ញាតឱ្យសិស្សប្រើឧបករណ៍គណិតវិទ្យាដូចជា ក កម្មវិធីបម្លែងសញ្ញាណវិទ្យាសាស្ត្រ គឺជាជំហានដ៏ល្អមួយដែលអាចនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងប្រព័ន្ធអប់រំ។
ឧបករណ៍ទាំងនេះអាចធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវបទពិសោធន៍អប់រំ ដោយសារតែពួកគេអាចបំប្លែងឯកសារ កំណត់សំគាល់វិទ្យាសាស្ត្រទៅជាទសភាគក្នុងរយៈពេលមិនកំណត់។ ដូច្នេះ សិស្សមិនចាំបាច់រងទុក្ខពីការគណនាវែង និងស្មុគស្មាញដោយការប្រើម៉ាស៊ីនគិតលេខឌីជីថលទេ។
សិស្សនៅទីក្រុង និងគម្លាតសមិទ្ធិផលនៃការអប់រំ៖
មានគំរូមួយចំនួនដែលភ្ជាប់ជាមួយសិស្សដែលមកពីសាលានៅទីក្រុង។ ជាជាងការមើលឃើញសិស្សជាអ្នកសិក្សារៀងៗខ្លួន ភាគច្រើននៃកុមារនៅទីក្រុង និងសាលារៀនរបស់ពួកគេត្រូវបានបញ្ចូលក្នុងប្រភេទ "មូលហេតុដែលបាត់បង់"។
សម្រាប់អ្នកកែទម្រង់ បញ្ហាដូចជា ភាពចង្អៀតណែន និងការខ្សោះជីវជាតិ ជាធម្មតាក្លាយជារឿងលើសលប់។ នៅក្នុងអត្ថបទឆ្នាំ 2009 នៅឯ Harvard Political Review អ្នកនិពន្ធ Jyoti Jasrasaria & Tiffany Wen បានលើកឡើងពីទេវកថាដែលទាក់ទងនឹងប្រព័ន្ធអប់រំនៅទីក្រុង។
អត្ថបទលើកឡើងថា មនុស្សជាច្រើនដាក់ស្លាកស្ថាប័នទីក្រុងថាជាមូលហេតុច្រើនយ៉ាងរហ័ស ដោយមិនបានសិក្សាពីបញ្ហាជាក់ស្តែង។ ដូចជាទិដ្ឋភាពនៃការកែលម្អសម្រាប់ K-12 ការកំណត់ចម្លើយនៃសមិទ្ធិផលខ្ពស់ជាងសម្រាប់សិស្សនៅក្នុងតំបន់ទីក្រុងគឺកាន់តែស្មុគស្មាញ។ គ្មានការងឿងឆ្ងល់ទេថា បច្ចេកវិទ្យាមានប្រយោជន៍សម្រាប់ទាំងគ្រូ និងសិស្ស។
ក្រៅពីនេះ គេក៏សង្កេតឃើញពីផលប៉ះពាល់នៃការប្រើប្រាស់កម្រិត K-12 នៅតែត្រូវបានគេដឹង។ ប៉ុន្តែទិដ្ឋភាពមួយបញ្ជាក់ថាឥឡូវនេះការរៀនសូត្ររបស់បុគ្គលគឺច្រើនលើសលប់។
ជាអកុសល វាជាការពិតដែលថាគណិតវិទ្យាមិនមែនជាមុខវិជ្ជាដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍សម្រាប់សិស្សជាច្រើននោះទេ។ សិស្សជាច្រើនយល់ថាវាពិបាក និងធុញទ្រាន់។ ការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍គណិតវិទ្យាដូចជាឧបករណ៍បំលែងសញ្ញាណវិទ្យាសាស្រ្តដោយឥតគិតថ្លៃនៅក្នុងមេរៀនគណិតវិទ្យាធ្វើឱ្យការគណនាគណិតវិទ្យាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។